Geelgroene toornslang

Geelgroene toornslang

De geelgroene toornslang (Hierophis viridiflavus) is een slang uit de familie gladde slangen (Colubridae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Bernard Germain de Lacépède in 1789. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Couleuvre verte et jaune gebruikt.

Uiterlijke kenmerken

De lichaamskleur is donker tot zwart, de wetenschappelijke naam viridi-flavus betekent groen-geel wat slaat op de vlekjes die meestal geel zijn maar ook naar groen kunnen neigen. Sommige exemplaren zijn geheel zwart of blauwzwart tot bruin, de juvenielen zijn witgeel met zeer brede gele banden en een opvallende zwarte kop met landkaarttekening of kleine vlekjes. De maximale lengte is 1,7 meter maar gemiddeld blijft deze slang meestal onder de 1,5 meter, vrouwtjes zijn kleiner dan mannetjes.

Leefwijze

Het voedsel bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren zoals knaagdieren, maar ook hagedissen worden gegeten. De slang is erg snel tijdens de jacht. Deze beweeglijke, terristrische slang heeft een erg agressief karakter maar is totaal ongevaarlijk voor de mens en een beet veroorzaakt slechts lichte schrammen.

Voortplanting

De eieren worden afgezet onder boomstronken of grote stenen. Het zijn er meestal 5 tot 7 en de jongen komen na ongeveer twee maanden uit.

Verspreiding en leefgebied

De geelgroene toornslang komt voor in zuidelijk en centraal Frankrijk, noordelijk Spanje, Italië, Sicilië, Malta, Corsica en vele kleinere omliggende eilanden. De noordelijkste verspreiding van het dier is redelijk versnipperd: enkele vindplaatsen in Luxemburg en in zuid-centraal Duitsland. Hellingbos, rotsformaties, mergelgroeves en kalkstenen regio’s vormen vanwege de vegetatie een ideale biotoop voor rustplaatsen. De habitat bestaat uit met struiken begroeide open plekken zoals afgravingen, verstuivingen en andere drogere, warmere gebieden.

(Tekst bron: wikipedia.org)
(bron: http://wmnatuurfotografie.nl)