Appelvink

27-04-2017

27-04-2017

19-06-2016

19-06-2016

19-06-2016

04-06-2016

Voermoment door mama.

04-06-2016

04-06-2016 Pop.

04-06-23016 pop

04-06-2016

De familie

21-05-2016.

21-05-2016 een kop portret met op de achtergrond de prachtige kleur van een  rododendron.

21-05-2016 De eerste keer dat het jong water uit de drinkvijver neemt.

21-025-2016 Het manneke met op de achtergrond de prachtige kleuren van een rododendron.

21-05-2016 Een net uitgevlogen jonge appelvink die bij de drinkvijver aankwam om zijn dorst te lessen werd even later door moeders gevoerd

14-05-2016 Pop met twee teken onder haar linker en een onder haar rechter oog.

27-04-2016

Man 27-04-2016 27-04-2016

Appelvink vrouwtje

19-04-2015

 

 

appelvink

De appelvink (Coccothraustes coccothraustes) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae).

Kenmerken

De vogel kan 18 cm groot worden en heeft een zeer stevige, driehoekige snavel waarmee zelfs kersepitten kunnen worden gekraakt. Ook de kop en hals zijn dik. De kop is geelbruin, de rug en schouders zijn warmbruin. De nek is grijs en de stuit is grijsgeelbruin. De staart is donkerbruin, de snavel is loodblauw en de poten lichtbruin.

Leefwijze

Ondanks zijn grootte, is de vogel lastig waar te nemen voor mensen die het geluid niet goed kennen. De vogel houdt zich meestal nogal heimelijk op, hoog in de bomen. Het geluid is een luid ‘tsik’ dat een beetje lijkt op dat van een roodborst. Aan het eind van de winter en in het vroege voorjaar, als de bomen nog kaal zijn, wordt deze vink het meest gezien. Het voedsel bestaat uit pitten, beukennootjes, bessen, zaden en soms ook insecten.

Voortplanting

De vogel nestelt meestal hoog in bomen dicht tegen de stam aan en soms in struiken. Het nest is vrij klein en plat. De binnenzijde is gevoerd met veertjes en pluisjes. De broedperiode loopt van april tot en met juni. Een legsel bestaat uit 4 tot 5 grijsgroene tot blauwe eieren met donkerbruine vlekjes.

Verspreiding en leefgebied

Het broedgebied omvat geheel Europa, Zuid-Rusland, West-Siberië, Kaukasus en Iran. De soort telt 6 ondersoorten:

• C. c. coccothraustes: van Europa tot centraal Siberië en noordelijk Mongolië.
• C. c. buvryi: noordwestelijk Afrika.
• C. c. nigricans: zuidelijk Oekraïne, de Kaukasus, noordoostelijk Turkije en noordelijk Iran.
• C. c. humii: van zuidelijk Kazachstan en oostelijk Oezbekistan tot noordoostelijk Afghanistan.
• C. c. schulpini: zuidoostelijk Siberië, noordoostelijk China en Korea.
• C. c. japonicus: Kamtsjatka, Sachalin, de Koerilen en Japan.

Voorkomen in Nederland en Vlaanderen

De appelvink was in de jaren 1930 nog een vrij zeldzame vogel in Nederland. Door veranderd bosbeheer en ook door invasies (waarschijnlijk uit Midden-Europa) in 1940/41, 1969/70 en 1985/86 nam het aantal appelvinken in Nederland sterk toe. Op de Veluwe in de periode 1980-1987 met een factor 4 en in ZW-Drenthe tussen 1985 en 1995 met een factor vijf. Verder werd Flevoland gekoloniseerd toen daar de bossen een geschikt formaat kregen en dankzij de aanplant van wilde zoete kers.

Volgens SOVON bereikte het aantal broedparen in Nederland rond 1996 een hoogtepunt en daalde daarna dat aantal weer. Rond 2002 broedden er nog ongeveer 9000 paren in Nederland. De belangrijkste gebieden zijn de Veluwe, de Utrechtse Heuvelrug, de Achterhoek, Twente, Drenthe en Zuid-Limburg. Maar ook buiten deze streken broeden appelvinken.

De appelvink is in Vlaanderen aanmerkelijk minder algemeen. Het kerngebied ligt in de Voerstreek in Vlaams Limburg. De appelvink heeft nog een familielid: De Chinese appelvink.

De appelvink komt voor in boomgaarden, parklandschappen, loofbossen en gemengde bossen en in parken en tuinen.

(Tekst bron: wikipedia.org)

(bron: wmnatuurfotografie.nl)